Wanneer zorgen voor anderen ten koste gaat van jezelf
Je bent iemand die draagt. Die aanvoelt wat nodig is. Die vooruitdenkt, opvangt, coördineert, bewaakt. Je bedrijf draait op jouw vermogen om ruimte te houden, voor anderen én voor alles wat moet gebeuren. Dat is een kwaliteit. Maar wat als die kracht verandert in uitputting? Wat als je zó gewend bent om te zorgen, dat je jezelf vergeet?
Er zijn periodes waarin je bijna ongemerkt jezelf overslaat. Je houdt alle ballen in de lucht, maar ergens begint het te schuren. Je creativiteit hapert. Je hebt geen zin meer in zichtbaarheid. Je planning loopt achter. Niet omdat je het niet kunt, maar omdat je vol zit. Omdat je nergens de ruimte voelt om echt op te laden. Omdat de structuur die ooit werkte nu alleen nog druk geeft.
Wat ik vaak zie, is dat dit punt niet ineens komt. Het bouwt zich langzaam op. Elke keer dat je je lunch overslaat om iets af te krijgen. Elke keer dat je je energie oprekt voor een klant of je gezin. Elke keer dat je denkt: "Even doorbijten, dan komt er wel weer rust." Maar die rust komt niet vanzelf. En ergens weet je dat. Alleen ben je zó gewend om door te gaan, dat stoppen niet eens meer als optie voelt.
Je hoeft jezelf niet in een systeem te wringen dat jouw grenzen negeert.
Je merkt misschien dat je begint af te haken op de kleine dingen. Je schuift afspraken voor jezelf voor je uit. Je stelt het schrijven van een nieuwsbrief uit. Je hebt geen zin meer in sociale media. Je voelt je vaak net te laat, net te moe, net te vol. En toch blijf je geven. Omdat dat is wat je altijd hebt gedaan.
Maar stoppen hoeft ook niet. Wat wel nodig is, is bijsturen. Terugkeren naar een ritme waarin jij ook gevoed wordt. Niet alleen door resultaat, maar door rust. Niet alleen door voldoening, maar door vertraging. Leiderschap begint niet bij dragen, het begint bij gronden. En precies daar wringt het nu. Omdat je voelt dat je alles bij elkaar houdt, behalve jezelf.
Wat er gebeurt als je altijd ‘aan’ staat
Je staat 'aan'. Altijd. Niet alleen met werk, maar ook met zorgen. Met regelen. Met denken aan morgen. Je neemt alles serieus. Je voelt je verantwoordelijk. Niet alleen voor je eigen succes, maar vaak ook voor het welzijn van je klanten, je gezin, je team. En dat betekent dat je nauwelijks stopt. Je hoofd blijft draaien, zelfs als je lichaam op de rem trapt.
Je merkt het aan de kleine dingen. Je reageert sneller geïrriteerd. Je vergeet afspraken of voelt je overweldigd door simpele taken. Je schuift je rustmomenten voor je uit. En zelfs als je ze neemt, voelt het niet als echt opladen. Omdat je met je hoofd alweer in de volgende verplichting zit. Je bent moe, maar je blijft geven. Je weet dat het niet houdbaar is, maar je weet ook niet wat anders.
Het lijkt alsof je goed bezig bent, maar ondertussen dooft je vuur langzaam uit.
Vaak is er ook een schuldgevoel. Alsof je eerst moet verdienen voordat je rust mag nemen. Alsof er altijd eerst iets af moet, iets rond moet, iets geregeld moet. Je wéét dat self-care belangrijk is, maar het voelt als een luxe. Iets wat je pas doet als er ruimte is. Maar die ruimte komt er niet vanzelf. Die moet je maken. En dat voelt onwennig, misschien zelfs onveilig.
Je hebt waarschijnlijk al geprobeerd om beter te plannen, om rustmomenten in te bouwen, om 'meer balans' te creëren. Maar zolang dat gebeurt vanuit dezelfde druk, verandert er weinig. Je bouwt een nieuwe structuur op dezelfde grondslag: jij als eindverantwoordelijke voor alles. En precies dáár zit het patroon. Niet in de hoeveelheid werk, maar in de manier waarop jij jezelf wegcijfert in het proces.
Je weet dat er iets niet meer klopt maar je weet niet precies wat.
Dé structuur bestaat niet, wel jouw structuur
Wat je verlangt is geen leegte of luiheid. Je verlangt naar ruimte. Naar systemen die jou ondersteunen in plaats van je uitputten. Je verlangt naar een ritme waarin je kunt geven zonder jezelf te verliezen. Naar een vorm van leiderschap die niet draait om altijd beschikbaar zijn, maar om beschikbaar zijn vanuit gevoed zijn.
Je wil weer voelen dat je keuzes maakt die kloppen. Dat je werkt vanuit inspiratie in plaats van verplichting. Dat je je agenda opent en ruimte ziet, geen druk. Dat je niet pas op adem komt in de vakantie, maar structureel momenten hebt om op te laden. Om te herbronnen. Om even niet te geven, maar te ontvangen.
Ergens weet je: pas als jij gevoed bent, kun je écht dragen wat belangrijk is.
Je verlangt naar een structuur die zacht is. Niet rigide, maar ritmisch. Die rekening houdt met jouw cyclus, jouw energie, jouw grenzen. Je wil systemen die jouw gevoeligheid niet negeren, maar er ruimte voor maken. Niet als uitzondering, maar als uitgangspunt. Omdat je weet: hoe beter ik voor mezelf zorg, hoe steviger ik sta voor mijn klanten.
Je verlangt naar innerlijke rust. Niet omdat alles af is, maar omdat jij afgestemd bent. Omdat je voelt waar je prioriteit ligt. Omdat je durft te kiezen voor wat voedt in plaats van wat verwacht wordt. En daar hoort bij: het doorbreken van het patroon dat jouw waarde afhangt van hoeveel je geeft. Jij bent waardevol, ook in rust.
Je wil een manier van werken die voelt als dragen vanuit stevigheid, niet vanuit overschot.
Wat als jouw energie het vertrekpunt is?
Stel je voor dat jouw ritme leidend mag zijn. Dat je niet plant op basis van wat er moet, maar op basis van wat je nodig hebt. Dat je werkt in blokken die passen bij jouw energie. Dat je je week indeelt rondom focus én herstel. Niet óf-óf, maar én-én. Omdat je weet dat dat werkt. Voor jou. Voor je bedrijf. Voor je klanten.
Stel je voor dat je ochtenden begint met rust in plaats van haast. Dat je pauzes plant als niet-onderhandelbaar. Dat je je werk organiseert op een manier die niet alleen efficiënt is, maar ook vervullend. Stel je voor dat je energie hebt aan het eind van je werkdag. Dat je niet uitgeblust op de bank ploft, maar met voldoening afrondt.
Zelfzorg is niet wat je doet als je tijd over hebt, het is wat je nodig hebt om überhaupt te kunnen geven.
Wat er dan verandert, is niet alleen je agenda. Het is je energie. Je helderheid. Je creativiteit. Je focus. Je zult merken dat je minder verliest aan twijfel, aan overdenken, aan uitstellen. Omdat je afgestemd werkt. Omdat je jezelf serieus neemt. Niet alleen in wat je kunt leveren, maar in wat je nodig hebt om te kunnen blijven leveren.
Je klanten voelen dat. Ze voelen je aanwezigheid, je rust, je stevigheid. Niet omdat je meer doet, maar omdat je werkt vanuit voeding in plaats van uitputting. En dat maakt alles lichter. Je zichtbaarheid, je gesprekken, je creatie. Omdat jij niet op je tenen loopt, maar op je plek staat.
Het start met jou
Begin bij jezelf. Niet bij je planning, maar bij je energie. Hoe voel je je écht? Waar zit je vol? Waar voel je ruimte? Wat geef je weg dat je eigenlijk nodig hebt voor jezelf? Je hoeft niet meteen je hele agenda om te gooien. Begin klein. Eén moment per dag waarop jij kiest voor jou.
Misschien is dat een lunchpauze zonder scherm. Een uur zonder afspraken. Een ochtendsluiting. Of simpelweg nee zeggen tegen een extra taak. Wat het ook is: het begint met de beslissing dat jouw energie belangrijk is. Niet later, maar nu.
Dit is niet het moment om nog efficiënter te worden, dit is het moment om eerlijker te worden over wat jij nodig hebt.
Je kunt ook je week eens terugkijken. Wanneer voelde je je het meest helder? Wanneer raakte je jezelf kwijt? Wat deed je toen anders? Waar gaf je te veel en waar had je meer kunnen ontvangen? Door dit eerlijk te zien, kun je andere keuzes gaan maken. Niet perfect. Wel bewuster.
Je hoeft het niet allemaal nu te weten. Maar je mag wel beginnen met voelen waar je mag bijsturen.
En soms is het nodig om dit niet alleen te doen. Om samen te kijken waar jouw ritme wringt. Waar je jezelf tekortdoet. Waar je jezelf mag herzien. Zonder oordeel, maar met richting. Want jouw energie is geen bijzaak. Het is je basis.
Wil je hierover delen, sparren of voelen wat jouw volgende stap is? Je bent van harte welkom.