Dit is waar The Receiving Code over gaat
Je bent goed in dragen. In geven. In zorgen. Je weet wat nodig is, vaak nog voordat het gevraagd wordt. In je werk, in je gezin, in je vriendschappen. Je komt in actie waar anderen uitstellen. Je springt bij, denkt mee, vult aan. En dat is een kracht. Een prachtige, vrouwelijke kwaliteit. Maar ergens is het ook je valkuil geworden. Want je bent zó gewend om te geven, dat ontvangen onwennig voelt. Alsof je pas iets mag aannemen als je het eerst hebt verdiend. Alsof rust, geld, waardering pas komen nádat je genoeg hebt opgeleverd.
Daar zit het ongemak. Niet in het ontvangen zelf, maar in wat je eraan koppelt. Schuld. Schaamte. Twijfel of je wel genoeg gedaan hebt. Je merkt het aan hoe je prijzen bepaalt: voorzichtig, zacht, bijna verontschuldigend. Aan hoe je reageert op complimenten: ontwijkend, bagatelliserend. Aan hoe je omgaat met hulp: "Nee joh, het lukt wel." Je houdt je hand op de kraan, terwijl je ondertussen leegloopt. En dat hou je niet vol. Want je bedrijf groeit niet op alleen geven. Jij ook niet.
Je hoeft niet meer te bewijzen dat je het waard bent.
Wat je vaak niet doorhebt, is hoe diep dit patroon zit. Je wil overvloed, maar voelt je ongemakkelijk bij geld. Je wil meer rust, maar voelt je schuldig als je een dag niks doet. Je zegt dat je hulp kunt gebruiken, maar vraagt er niet om. En ondertussen voel je frustratie. Want je doet zóveel. Je geeft zóveel. En toch stroomt het niet terug. Of niet genoeg. Dat voelt oneerlijk. Uitputtend. Alsof je alleen maar hard werkt om net aan rond te komen. Alsof er altijd net te weinig is. Tijd. Geld. Ruimte.
En dat is precies wat er gebeurt als ontvangen niet veilig voelt. Dan zet je onbewust de deur dicht voor wat je juist nodig hebt. Niet omdat je het niet verdient, maar omdat je het nog niet kunt toelaten. Omdat je ergens gelooft dat je eerst méér moet doen, méér moet zijn, méér moet leveren. Maar dat klopt niet. Je bent al genoeg. Je hoeft jezelf niet te blijven overcompenseren.
De prijs van overgeven zonder openen
Als je alleen maar geeft, droog je op. Je raakt je plezier kwijt. Je motivatie. Je creativiteit. Niet ineens, maar druppelsgewijs. Tot je op een punt komt waarop je denkt: "Waar doe ik het eigenlijk voor?" Je voelt je overvraagd, maar zegt het niet. Je ziet anderen groeien en vraagt je af waarom het bij jou niet stroomt. Je blijft netjes, behulpzaam, professioneel. Maar vanbinnen knaagt het. Want dit is niet wat je wilde. Niet de manier waarop je je bedrijf had voorgesteld.
Misschien merk je het aan je inkomsten. Je maakt geen verlies, maar je bouwt ook niets op. Misschien zie je het in je grenzen: je zegt ja terwijl je nee voelt. Je voelt je verantwoordelijk voor het resultaat van je klant. Je twijfelt over je waarde, ook al levert je werk resultaat op. En daar zit de pijn. Want je weet dat je iets te brengen hebt. Iets waardevols. Alleen lukt het je niet om daar ook naar te handelen. Om jezelf serieus te nemen. Om ruimte te maken voor wat jij nodig hebt.
Ontvangen is geen bijzaak. Het is essentieel voor duurzame groei.
Het zit in kleine dingen. In hoe je onderhandelt over je tarief. In hoe je reageert als iemand je een compliment geeft. In hoeveel tijd je jezelf gunt tussen afspraken. In hoe je denkt over succes. Voelt het als iets wat alleen mag komen als je keihard werkt? Als iets wat je moet rechtvaardigen? Dan leef je vanuit overcompensatie. Vanuit het idee dat jij eerst moet leveren, voordat je mag ontvangen. En dat houdt je klein. Moe. Onzichtbaar. Terwijl het tegenovergestelde nodig is.
Wat als ontvangen je kracht is?
Stel je voor dat je leert openen. Voor geld, voor waardering, voor hulp. Dat je leert voelen: ik hoef dit niet te verdienen, ik mag het toelaten. Stel je voor dat je je prijzen bepaalt vanuit jouw waarde in plaats van jouw angst. Dat je verkoopt vanuit verbinding, niet vanuit overtuiging. Dat je hulp toelaat zonder schaamte. Dat je pauzeert zonder jezelf te verantwoorden. Dat je rust neemt zonder schuldgevoel.
Wat er dan ontstaat is ruimte. Voor creativiteit. Voor groei. Voor plezier. Je voelt je gedragen in plaats van leeggetrokken. Je werkt met klanten die je energie geven. Je aanbod voelt lichter, omdat het niet doordrenkt is van bewijsdrang. Je keuzes worden zachter, zuiverder. Omdat je niet meer hoeft te trekken, maar kunt ontvangen wat komt. Vanuit vertrouwen. Vanuit waardigheid. Vanuit rust.
Je hoeft niet eerst te geven om iets te mogen ontvangen.
Wat je dan bouwt is een business die voedt. Die niet alleen draait om leveren, maar ook om leven. Die klopt met jouw ritme, jouw grenzen, jouw verlangens. En dat is geen luxe. Dat is nodig. Want zolang jij jezelf blijft wegcijferen, blijft ook je bedrijf onder zijn potentieel. Maar als jij opent, volgt je business vanzelf. Omdat overvloed begint bij toestemming. Toestemming om het jezelf makkelijker te maken. Om het jezelf waard te vinden.
Maak ontvangen veilig
Begin bij bewustzijn. Kijk eens eerlijk naar je patronen. Waar geef je meer dan je ontvangt? Waar verlaag je je prijs om het "haalbaar" te maken? Waar houd je complimenten of hulp af? Niet met oordeel, maar met zachtheid. Je hebt dit niet verkeerd gedaan. Je hebt overleefd in een systeem dat geven boven ontvangen stelde. Maar nu mag het anders.
Kijk vervolgens naar wat je vandaag al kunt openen. Misschien een rustmoment. Misschien hulp vragen. Misschien je prijs uitspreken zonder uitleg. Misschien gewoon ja zeggen tegen iets moois, zonder het te bagatelliseren. Je hoeft het niet perfect te doen. Maar je mag het wel proberen. Steeds een beetje meer. Steeds een beetje zachter. Tot ontvangen net zo vanzelfsprekend voelt als geven.
Wat je ontvangt is geen toeval. Het is een spiegel van wat je toestaat.
En daar begint jouw werk. In het toestaan. In het openen. In het herinneren dat jij, precies zoals je bent, het waard bent om te ontvangen. Zonder voorwaarden. Zonder schuld. Gewoon omdat je bestaat. Omdat je geeft. Omdat je bent.
Wil je hierover delen, sparren of voelen wat jouw volgende stap is? Je bent van harte welkom.
